«Η Γυναίκα της Χρονιάς»

Κατά την διάρκεια της Ειδικής Συνεδρίασης της Ολομέλειας της Βουλής, για τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας, με θέμα «Γυναίκα και Εθελοντισμός – Γυναίκα και Κοινωνική Προσφορά» έχοντας την εμπειρία της συμμετοχής στο γυναικείο κίνημα της δεκαετίας του 80, αναφέρθηκα στις σημαντικές αλλαγές που έχουν γίνει στην ελληνική κοινωνία για την θέση της γυναίκας.

Ακόμη, ανέφερα επιτυχημένα παραδείγματα γυναικείων συνεταιριστικών οργανώσεων στη περιφέρεια που δίνουν το αισιόδοξο μήνυμα για τη σημασία της συμμετοχής της γυναίκας στο μέλλον. Ανέδειξα τη σημαντική συμβολή της σύγχρονης ελληνίδας στη κινητοποίηση για την εξοικονόμηση ενέργειας (ξεκινώντας από τα του οίκου της), την ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στις πόλεις και τα χωριά, καθώς και στην απόλυτη επικράτηση της ανακύκλωσης παντού. Τόνισα δε, πως πρωταρχικός στόχος όλων, της Κυβέρνησης, της Τοπικής και Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, είναι και πρέπει να είναι, η στήριξη της γυναικείας επιχειρηματικότητας και της ισότιμης εργασίας της γυναίκας.

Για το τέλος επιφύλαξα μια έκπληξη : Ανακήρυξα, την κατά την γνώμη μου, γυναίκα της χρονιάς για την Ελλάδα, βασιζόμενη σε ένα δημοσίευμα της εφημερίδας «τα Νέα», την 28χρονη Παναγιώτα Βλάχου από την Πουλίτσα Κορινθίας, η οποία σπούδασε Ιταλική φιλολογία και αντί να περιμένει τον πολυπόθητο διορισμό στο δημόσιο, ψάχνοντας για εναλλακτικές λύσεις απασχόλησης, ανακάλυψε το Διεθνές Ινστιτούτο Σαλιγκαροτροφίας στην Ιταλία. Μετά από προσωπικούς της αγώνες και με 10.000 ευρώ αρχικό κεφάλαιο, έχει αναπτύξει στο χωριό της εκτροφείο σαλιγκαριών και δηλώνει πολύ ευχαριστημένη που κάθε στρέμμα, δίνει 1000 με 1200 κιλά σαλιγκαριών το χρόνο, με τιμή 3,70 ευρώ το κιλό, και όλα αυτά για μια εργασία που κυρίως χρειάζεται καθημερινό πότισμα του εκτροφείου για 10 λεπτά της ώρας.

Διαβάστε παρακάτω ολόκληρη την ομιλία

Από τα πρακτικά της Βουλής:

Το λόγο έχει η Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας κυρία Φωτεινή
Πιπιλή.

ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΙΠΙΛΗ: Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ανήκω στη γενιά των γυναικών που από πολύ νεαρές είχαμε αγωνιστεί κυριολεκτικά στο λεγόμενο τότε φεμινιστικό γυναικείο κίνημα τη δεκαετία περίπου του ’80 για να αλλάξουμε τα πάντα. Και οφείλω να ομολογήσω ότι πραγματικά άλλαξαν πάρα πολλά πράγματα. Εκείνη την εποχή η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας ήταν κάτι πολύ σημαντικό γιατί μας έδινε την ευκαιρία να φωνάξουμε, να διατρανώσουμε, να διεκδικήσουμε και να αγωνιστούμε για τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία, για τη θέση της γυναίκας στην οικογένεια, την απαλλαγή της από τα πρόσθετα οικογενειακά βάρη του να φυλάει τη γιαγιά, την πεθερά, τον παππού κ.λπ. και να μεγαλώνει και παιδιά και σε πάρα πολλά σημεία για να είμαστε αισιόδοξες εμείς οι τότε πρώτες φεμινίστριες, όπως μας έλεγαν ειρωνικά και απαξιωτικά όχι μόνο οι άντρες αλλά και πολλές γυναίκες στην Ελλάδα, καταφέραμε να ακουστούμε, καταφέραμε να αλλάξουμε παρά πολλά.

Άκουσα με μεγάλη προσοχή τα όσα είπαν οι προηγούμενοι ομιλητές, άντρες και γυναίκες. Και εγώ θέλω να τα δω όλα τα πράγματα όχι μέσα από τη μιζέρια. Γιατί αν μας ακούσει κανείς ορισμένους, θα νομίζει ότι η γυναίκα είναι στο επίπεδο ακόμα της θηλυκής πιθήκου, δηλαδή ότι είναι σε πάρα πολύ χαμηλή κοινωνική και επαγγελματική στάθμη. Ε, λοιπόν, δεν είμαστε έτσι οι γυναίκες.

Υπάρχουν αναμφισβήτητα προβλήματα που τις προηγούμενες δεκαετίες δεν τα αντιμετώπιζαν γυναίκες. Δηλαδή σήμερα η μεγάλη έγνοια της γυναίκας είναι οι θέσεις εργασίας και η απασχόλησή της. Στις ευρωπαϊκές πολιτικές και στην υπόλοιπη υφήλιο οι σύγχρονες πολιτικές στηρίζονται στο τρίπτυχο αποκέντρωση- γυναικεία απασχόληση- πολιτική για το περιβάλλον. Βέβαια για την αποκέντρωση πολλές φορές είναι οι ίδιες οι γυναίκες που δεν θέλουν να ακολουθήσουν τους συζύγους ή να επιστρέψουν στην πατρίδα τους στην περιφέρεια ή να ζήσουν στην περιφέρεια επειδή ακόμα διακατέχονται από την αγωνία της κλειστής κοινωνίας και της απομόνωσης η οποία δεν επιτρέπει στη γυναίκα να έχει έναν τρόπο ψυχαγωγίας ή έναν τρόπο διαφορετικής κοινωνικής συμπεριφοράς. Όμως η γυναίκα μπορεί να αποτελέσει το εφαλτήριο ακριβώς για να γίνει πραγματικότητα η αποκέντρωση, γιατί η ελληνική περιφέρεια είναι σε εξαιρετικά καλή θέση σε σχέση με το παρελθόν και το κυριότερο είναι σε εξαιρετικά καλύτερη θέση με τα όσα γίνονται στις ασφυκτικές μεγαλουπόλεις.

Επειδή ταξιδεύω συχνά στην Ελλάδα, υπάρχει ένα πολύ σοβαρό συνεταιριστικό γυναικείο κίνημα και μάλιστα από γυναικείους συνεταιρισμούς. Θυμάμαι ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας βράβευσε πολλές γυναίκες από την επαρχία που τα κατάφεραν και με κυβερνητική, κρατική ή τοπική αυτοδιοικητική βοήθεια. Και νομίζω ότι αυτές τις γυναίκες πρέπει να τις επικαλούμεθα ως λαμπρά παραδείγματα.Επίσης η προσφορά της γυναίκας σήμερα πρέπει να στραφεί στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας όχι μόνο γιατί προσφέρουν κυριολεκτικά χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας αλλά και γιατί η γυναίκα είναι αυτή η οποία έχει την ικανότητα να μιλάει πολύ με το παιδί της. Και όπως ξέρετε, τα παιδιά και μέσω Internet αλλά και μέσω ευαισθησίας μπορούν εύκολα να ενημερώσουν τη μητέρα για το τι σημαίνει ανεμογεννήτρια, πόσο μπορεί να βοηθήσει η ίδια. Και μην ξεχνάμε ότι κακά τα ψέματα η γυναίκα είναι αυτή που συλλέγει τα σκουπίδια στο σπίτι. Μπορεί η γυναίκα στην ελληνική περιφέρεια και στην Αθήνα να έχει αυτόν τον πολύ σημαντικό ρόλο ώστε η ανακύκλωση, άρα και η προστασία του περιβάλλοντος να είναι το κέντρο της σύγχρονης πολιτικής. Ο ρόλος λοιπόν της γυναίκας στην εξοικονόμηση ενέργειας –δεν έχουμε χρόνο να τον αναπτύξουμε- είναι πάρα πολύ σημαντικός και δεν πρέπει να τον ξεχνάμε.

Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάει και η γυναίκα που χρησιμοποιεί γυναίκες εργαζόμενες για να φυλάνε τους ηλικιωμένους και τα παιδιά ότι οφείλουν πρώτες να δώσουν το κοινωνικό παράδειγμα, να ασφαλίσουν τις γυναίκες εργαζόμενες.Γιατί εδώ έχουμε το απαράδεκτο οι ίδιες οι γυναίκες που χρησιμοποιούν άλλες γυναίκες να τις βοηθούν στην εργασία, να εξοικονομούν κάποια χρήματα και να εκμεταλλεύονται γυναίκα εργαζόμενη.

Και επειδή η παγκόσμια μέρα της γυναίκας για μένα πρέπει να τελειώσει με κάτι ευχάριστο, θέλω μόνο να πω ότι γυναίκα για μένα της χρονιάς μπορεί να είναι η ανώνυμη ως πρότινος που τη βρήκα σε δημοσίευμα της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ» Παναγιώτα Βλάχου από την Πουλίτσα Κορινθίας, η οποία σπούδασε ιταλική φιλολογία, προσπάθησε η κοπέλα να βρει δουλειά, σου λέει: «προκειμένου εγώ να περιμένω είκοσι χρόνια», μπήκε στο ίντερνετ, επειδή μπορούσε -γελάει η κ. Ράπτη- και τι ανακάλυψε, επειδή ήξερε άριστα ιταλικά; Ότι στην Ιταλία είναι το Διεθνές Ινστιτούτο Σαλιγκαριών. Μάζεψε μόλις 10.000 ευρώ κεφάλαιο με δυσκολία και αυτήν τη στιγμή δήλωσε στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» πόσο ευτυχισμένη είναι που τα κατάφερε να έχει εκτροφείο σαλιγκαριών στην Πουλίτσα Κορινθίας, όπου καθημερινά η υποχρέωσή της είναι μόνο να ποτίζει το εκτροφείο για δέκα λεπτά της ώρας, κάθε στρέμμα, είπε, δίνει χίλια με χίλια διακόσια κιλά σαλιγκαριών το χρόνο και η τιμή τους είναι 3,70 το κιλό. Άρα, να πούμε και κάτι ευχάριστο και να συγχαρούμε αυτήν τη γυναίκα.
(Χειροκροτήματα)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Ευχαριστούμε.