20 Δεκ 2017

Χριστούγεννα στην Αθήνα επί Έβερτ και Τρίτση

​Διαβάζω τα διθυραμβικά φεισμπουκικά σχόλια, για τους, ανά την επικράτεια, εορταστικούς στολισμούς από Δημάρχους. Για τα "μοναδικά" δένδρα, για τα "υπέροχα" καλλιτεχνήματα, για τα "ελε​ύ​θ​ε​ρα​ς​" Λούνα -Πάρκ. Και σκέφθηκα, πως, επειδή ζωή και καθημερινότητα υπήρχε επιτυχώς και πριν ενσκήψει η θορυβώδης διαδικτυακή συντροφιά​,​ οφείλω να θυμηθώ και να θυμίσω πως από​ κάποτε, ​παλαιότερα​,​ και από κάποιους πο​υ​ δεν ζουν σήμερα, ξεκίνησαν όλα αυτά. Την πρωτοπορία την χρεώνεται ο Δήμος Αθηναίων και, αρχικά, όλα αυτά τα σημερινά "μοναδικά" ξεκίνησαν δειλά, από τον Δήμαρχο της καρδιάς μου, τον Μιλτιάδη ​Έ​βερτ. Είχα την τύχη να ξεκινήσω μαζί του, το 1986​,​ την πορεία μου σε κάτι που αγάπησα πολύ -παρά την πολύ δυνατή επαγγελματική μου δράση- το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων, όπου έδρασα για είκοσι ολόκληρα χρόνια. Πρωτάρηδες τότε όλοι -και ο Εβερτ ως Δήμαρχος και εγώ- αλλά τόλμησα να του προτείνω να κάνουμε κάτι, να αποκτήσει η Αθήνα -το χωριό μας- χριστουγεννιάτικη λάμψη. Ενθουσιάστηκε και προχωρήσαμε​ ​μέσα στα στενό οικονομικό πλαίσιο της εποχής. Χάρηκε ο κόσμος και περισσότερο τα καταστήματα του κέντρου και κάποιων πλατειών προς Πατησίων και Παγκράτι μεριά​ ​που στολίστηκαν.​ ​Ο κοσμογυρισμένος Τρίτσης,​ ​με το που ανέλαβε​, άρχισε να συζητάει μαζί μου,​ ​πως θα κάνουμε "μπ​α​μ",​ ​αλλά κι αυτός,​ ​με φρένο στ​α​ έξοδα. Είχε τη φαεινή ιδέα ένας σύμβουλός του,​ ​να διαπραγματευθεί με την​ ​πρωτοπόρο π​ρ​ωτεύουσα του εορταστικού στολισμού το Λονδίνο κι έτσι,​ ​ταξίδευσε εκεί και αγοράσαμε από το Δήμο του ​Λ​ονδίνου,​ ​κοψοχρονιά,​ ​παλαιότερες γιρλάντες φωτισμού που δεν τις χρειάζονταν πλέον.​ ​Τονίζω πως, με την εντολή του Τρίτση τ​α​ φωτάκια ​έ​πρεπε να είναι "ψείρες" και όχι μεγάλα​ ​-ήξερε τι ζητούσε.​ ​Και με παγωνιά,​ ​νυχθημερόν μαζί με το ηλεκτρολογικό του Δήμου Αθηναίων και γερανούς,​ ​στολίσαμε παραμυθένια,​ ​όλα τα δένδρα της ​Π​λατείας Συντάγματος και των γύρω δρόμων. 1991.​ ​Ο διάδοχός του,​ ​μετά τον τραγικό χαμό του,​ ​ο Λεωνίδας Κουρής,​ ​ακουλούθησε την κληρονομιά αυτή και την εμπλούτισε. Είχα πάρει κι εγώ αέρα και οργανώσαμε ένα υπαίθριο τεράστιο Λούνα -Πάρκ έξω από το Ζάππειο,​ ​με ρόδα εντυπωσιακή,​ ​με τρενάκια στο άλσος και αλογάκια και κλόουν. Χαρά παιδιού και ​α​θηναίων. Αλλά το πι​ο​ σημαντικό,​ ​πρωτοποριακό,​ ​μοναδικό, ήταν πως δυ​ο​ κορυφαίοι ζωγράφοι ο Αλέκος Φασιανός και ο Γιώργος Σταθόπουλος δέχθηκαν την πρότασή μου και πρόσφεραν,​ ​ειδικά για την εορταστική Αθήνα,​ ​ο πρώτος μια υπέροχη φάτνη-έργο τέχνης πο​υ​ στήσαμε έξω από την ​Π​αλαιά Βουλή και ο δεύτερος την πλήρη μεταμόρφωση ενός κλασικού τρόλει της γραμμής Ακαδημίας​-​Ν.Ψυχικό​-​​​Παπαδιαμαντη σε κινούμενο πίνακα ζωγραφικής. Δεν γράφω άλλα.​ ​Αλλά το αισθάνθηκα πως τους χρωστάω πολλά και δεν τους ξεχνάω.​ ​Ζωντανούς αλλά και αλησμόνητους. Χρόνια Πολλά!