Ρωτάτε να σας πω...

Λοιπόν γοητεύτηκα εδω στα blogs.

Αλλωστε πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι. Πολύ ευέλικτο μέσον, αστραπιαίο και βέβαια δημιουργικό. Δεν λέω κάτι καινούργιο (για σας) , αλλά είναι καινούργιο για μένα. Δεν μου αρέσει να κρύβομαι πίσω από το δάκτυλό μου. Φυσικά έφτιαξα το μπλόγκ μου, επειδή είναι προεκλογική περίοδος και κάποιοι με πείσανε ότι πρέπει να έχω φωνή κι εδώ.

Ομως κυρίες και κύριοι, μου αρέσει πολύ έδω.

Πήγα για συνοικέσιο και μου προέκυψε έρωτας.

Δεν προλαβαίνω να το χαρώ (και να το μάθω) όσο θα’θελα, αλλά καταλαβαίνω τις δυνατότητες του. Πιάνω τον εαυτό μου να λέει στους φίλους και γνωστούς: «στο μπλόγκ μου μπήκατε;» και δεν το κάνω για επικοινωνιακούς λόγους, αλλά με τη χαρά ενός ανθρώπου, που διαλαλεί το καινούργιο του δώρο, την καινούργια του ανακάλυψη.

Μιλώντας λοιπόν με ανθρώπους που ξέρουν μου έκανε εντύπωση που με ρώτησαν:

-Μπαίνουνε και σε στριμώγνουν άγρια; Στην πέφτουν στα σχόλια τους; Την έβαψες.

-Μπα. Καθόλου! Ευγενικούς και με χιούμορ τους βρίσκω.

Κούνησαν το κεφάλι καχύποπτα. Και εγώ ως ρεπόρτερ (το χούι που λέγαμε), ακόμα πιο καχύποπτη , ρώτησα και έμαθα. Από ο,τι κατάλαβα πρέπει να σας ευχαριστήσω που με δεχθήκατε με τόση ευγένεια και φιλική διάθεση. Μ αρέσει που με αντιπολιτεύεστε με επίπεδο και κάνετε πλάκα μεταξύ σας. Θα ανταποδώσω τη φιλοφρόνηση προσπαθώντας να μάθω τη «γλώσσα» σας, όσο πιο γρήγορα γίνεται.

Προς το παρόν είμαι με το ένα πόδι σε νάρθηκα στην μέση ενός προεκλογικού αγώνα... και δεν μπορώ να είμαι όσο επιμελής θα’θελα με την εκμάθησή μου. Τώρα όμως που σας βρήκα, δύσκολα θα γλυτώσετε από μένα.

Και επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχια:

Σας ευχαριστώ για την υποδοχή. Δεν με έχουν συνηθίσει έτσι.

Ας πιάσουμε τώρα δουλειά. Zήτησα από τους συνεργάτες μου να μου κάνουν δύσκολες ερωτήσεις. Σας παρακαλώ να με πιστέψετε, ότι μέχρι να φτιαχτεί το βίντεο, δεν τiς ήξερα τις ερωτήσεις. Θα σας απαντήσω με βίντεο. Ομως το σωστό δεν είναι να κάνουμε ερωτήσεις εμείς σε μένα, αλλά εσείς σε μένα...