15 Ιαν 2010

Όταν οι πρωτοβουλίες των πολιτών πιάνουν τόπο

Το απόγευμα εγκαινιάζει ο δήμαρχος Αθηναίων τη λειτουργία – επιτέλους – του άλσους της Ριζαρείου. Λυπάμαι που δεν μπορώ να παραστώ, γιατί έχω άλλη υποχρέωση, όμως, δε σας κρύβω τη βαθειά μου ικανοποίηση, γιατί στην προστασία αυτού του χώρου και στη διάσωσή του από την τσιμεντοποίηση πρωτοστάτησα ως δημοτική σύμβουλος Αθηναίων από…. το 1994!
Αξίζει ένα μεγάλο μπράβο στον υπερδραστήριο και αποτελεσματικό «Ο Παριλίσσιος», που θα δείτε παρακάτω τι έκανε και αυτός, αλλά και στο ίδρυμα Νικόλαου Πατέρα, που χρηματοδότησε όλο το έργο του Δήμου Αθηναίων εκεί.

Επιγραμματικά:
Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ειδικότερα οι υπουργοί Πολιτισμού Θεόδωρος Πάγκαλος και Ευάγγελος Βενιζέλος αποφάσισαν να γίνει εκεί το μουσείο μοντέρνας τέχνης Γουλανδρή, σύμφωνα με την επιθυμία της μεγάλης συλλέκτριας έργων Ελίζας Γουλανδρή, η οποία με τη διαθήκη της έβαζε ως απαραίτητο όρο για να περιέλθουν οι πίνακες στο μουσείο να κατασκευαστεί στο συγκεκριμένο οικόπεδο του δημοσίου Ρηγίλλης – Βασ. Σοφίας – όπου σήμερα οι ανασκαφές για το Λύκειο του Αριστοτέλη. Ως δημοτικός σύμβουλος τότε ξεσήκωσα το δήμαρχο Αθηναίων κ. Αβραμόπουλο και το δημοτικό συμβούλιο να αποτραπεί η ανέγερση ενός ακόμα πολυόροφου κτηρίου στον τελευταίο ελεύθερο ανοικτό χώρο της Αθήνας. Μάλιστα, είχα από τότε τονίσει ότι η δωρεά «Γουλανδρή» δεν απέδιδε στο ελληνικό κράτος του πράγματι εξαιρετικούς θησαυρούς, αλλά στο ομώνυμο ίδρυμα, άρα δεν υπήρχε υποχρέωση από τους Έλληνες να παραχωρήσουν δωρεάν αυτόν τον πανάκριβο χώρο. Ο υπουργός Πολιτισμού κ. Βενιζέλος επέμεινε να γίνει εκεί - πλην όμως ευτυχώς - «ατύχησε», γιατί μόλις ξεκίνησαν οι εκσκαφές αποκαλύφτηκε ο αρχαιολογικός χώρος του Λυκείου του Αριστοτέλη. Προκλητικά, δόθηκε καινούριος χώρος για την ανέγερση του ίδιου μουσείου παρά δίπλα στο άλσος Ριζάρη. Έφερα και τότε το θέμα στο δημοτικό συμβούλιο και ομόφωνα είπαμε όχι. Παρ’ όλα αυτά ο Δήμος Αθηναίων δεν μπορούσε να αξιοποιήσει το χώρο, διότι δεν του άνηκε και, όταν έγινε «χωματερή» από την εγκατάλειψη, έκανε επέμβαση ο Δήμος για να καθαρίσει και να φυτέψει, με αποτέλεσμα να τρέχουν στο αυτόφωρο την τότε αρμόδια αντιδήμαρχο. Έκτοτε ο χώρος έγινε ακόμη χειρότερος, γιατί αυθαίρετα, όπως αποκάλυψα, το παρακείμενο Πολεμικό Μουσείο το χρησιμοποιούσε ως χώρο στάθμευσης για τους υπαλλήλους του και τους επισκέπτες. Έφερα στη δημοσιότητα και στο δημοτικό συμβούλιο το θέμα. Έκανα καταγγελία στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας και σταμάτησε – τουλάχιστον – να είναι πάρκινγκ.

Οι δράσεις του «Παριλίσσιου»

Το Δεκέμβρη του 1999 με μία σκανδαλώδη απόφαση το άλσος παραχωρήθηκε στο ιδιωτικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Β. και Ε. Γουλανδρή.
Εκεί κάπου ξεκίνησε ο αγώνας κατοίκων της περιοχής για την διάσωση του άλσους. Δημιούργησαν τον σύλλογο «Ο Παριλίσσιος» και με πολύ τρέξιμο κατάφεραν να ευαισθητοποιήσουν τους αρμόδιους και έτσι το 2000 ο Δήμος Αθηναίων αλλά και το Διευρυμένο Νομαρχιακό Συμβούλιο πήραν αποφάσεις υπέρ της σωτηρίας του άλσους.
Το 2002 μετά από την προσφυγή κατοίκων στο Συμβούλιο της Επικρατείας, η ολομέλειά του ακυρώνει την παραχώρηση του άλσους Ριζάρη. Τότε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ως Υπουργός Πολιτισμού, βάζει την τροπολογία «θέματα αρμοδιότητας Υπουργείου Πολιτισμού» στο νομοσχέδιο περί Αθλητισμού κι έτσι παρακάμπτει την απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας και ανανεώνει την παραχώρηση του άλσους στο Μουσείο.

Από τότε ο σύλλογος «Παριλίσσιος» μάχεται για την κατάργηση του νόμου του Βενιζέλου και για την επαναφορά του άλσους στην ιδιοκτησία του Δημοσίου.

Δεν υπάρχουν σχόλια: