Από το Παρίσι. Τώρα.
Μόλις ολοκληρώθηκε η συζήτηση στην Επιτροπή Μετανάστευσης, Προσφύγων και Εκτοπισθέντων Ατόμων, της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης. Η συζήτηση αφορούσε την πρόοδο των προσπαθειών της τριμερούς Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων στην Κύπρο το 1974.
40 χρόνια μετά και ο πόνος των συγγενών δεν έχει «ταφεί» αφού παραμένουν αγνοούμενοι 64 Έλληνες πολίτες. Βαρύ και δυσάρεστο το έργο της Επιτροπής στην οποία μετέχω. Μια Τουρκοκύπρια, ένας Ελληνοκύπριος και ένας παρατηρητής του ΟΗΕ.
Ήδη έχουν ταυτοποιηθεί και αποδοθεί σε οικογένειες, εκατέρωθεν, οστά αλλά για αρκετές οικογένειες η ηρεμία του ενταφιασμού δεν έχει γίνει πραγματικότητα.
Κατά τη συζήτηση στην οποία πήραν μέρος με τοποθετήσεις αλλά και ερωτήσεις προς την Επιτροπή αρκετοί Ευρωπαίοι Βουλευτές έθεσα δύο ερωτήματα:
Α) Το θέμα της εκταφής του ελληνικού αεροσκάφους (πολεμικό) στο χώρο της Μακεδονίτισσας, παρά την ληφθείσα απόφαση σε ανώτατο επίπεδο, μέχρι σήμερα δεν έχει πραγματοποιηθεί. Υπάρχει πρόθεση και προοπτική υλοποίησης από την Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων στο συγκεκριμένο θέμα;
(όποιος ενδιαφέρεται υπάρχει ιστορικό: http://el.wikipedia.org/wiki/%
Β) Υπάρχουν περιπτώσεις «συνειδητής» και «ενορχηστρωμένης» μεταφοράς υπολειμμάτων (οστών) από μια γεωγραφική περιοχή της Κύπρου σε άλλη. Πώς αυτό έχει επηρεάσει το έργο της Επιτροπής;
Δεν δόθηκαν σαφείς απαντήσεις για αυτά τα 2 «τραγικά» ερωτήματα λόγω της λεπτότητας που παρουσιάζει το θέμα αλλά σύντομα θα έχουμε στην Αθήνα πληρέστερη ενημέρωση.
Δεν σας κρύβω πόσο βαριά ήταν η ατμόσφαιρα στην σημερινή συνεδρίαση του Συμβουλίου της Ευρώπης, πόσο μάλλον για μένα, την Ελληνοκύπρια συνάδελφο και τον Τουρκοκύπριο γιατί τραγικές οικογένειες με εκατοντάδες αγνοούμενους υπήρξαν και στις δύο πλευρές. Παραδόθηκαν σε πολλές οικογένειες τα ευρήματα από την τραγωδία της Κύπρου αλλά υπάρχουν πολλές οικογένειες που ακόμα…αναμένουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου