1981
Νεαρό αστεράκι -το δέκατο- στη σημαία της τότε Ε.Ο.Κ η Ελλάδα. Χειμώνας, λίγους μήνες πριν μας τυφλώσει ο ήλιος του ΠΑΣΟΚ. Πρωθυπουργός ο Γεώργιος Ράλλης. Εγώ ήδη έμπειρη ρεπόρτερ στην παντοδύναμη τότε ΕΡΤ. Και ξαφνικά, χιόνισε στην Αττική. Πρωτοφανές για το χωριό μας που, ακόμη δεν είχε καλομάθει με τα πακέτα Ντελόρ, τις πιστωτικές κάρτες, τα λούσα της καρκατσουλιάς. Σοκ κυρίες κύριοι. Χιόνισε στην Αττική και για πρώτη φορά αποκλείστηκε η εθνική -τρομάρα μας - οδός Αθηνών -Λαμίας.
Νεαρό αστεράκι -το δέκατο- στη σημαία της τότε Ε.Ο.Κ η Ελλάδα. Χειμώνας, λίγους μήνες πριν μας τυφλώσει ο ήλιος του ΠΑΣΟΚ. Πρωθυπουργός ο Γεώργιος Ράλλης. Εγώ ήδη έμπειρη ρεπόρτερ στην παντοδύναμη τότε ΕΡΤ. Και ξαφνικά, χιόνισε στην Αττική. Πρωτοφανές για το χωριό μας που, ακόμη δεν είχε καλομάθει με τα πακέτα Ντελόρ, τις πιστωτικές κάρτες, τα λούσα της καρκατσουλιάς. Σοκ κυρίες κύριοι. Χιόνισε στην Αττική και για πρώτη φορά αποκλείστηκε η εθνική -τρομάρα μας - οδός Αθηνών -Λαμίας.
Εγκλωβίστηκαν εκατοντάδες νταλίκες, φορτηγά, γυναικόπαιδα σε Ι.Χ. Πανικός. Που' ναι το κράτος; Που' ναι τα αλάτια; Που να 'ναι τα εκχιονιστικά -τα πέντε -έξι δηλαδή πού διέθετε, κυρίως, ο στρατός τότε- τι να κάνουμε; Καλά για μηχανισμό Δήμων και Νομαρχίας τότε, δε το συζητώ. Μόνον για προσλήψεις μπορούσαν -άντε και καμιά μιζούλα γιατί τα έργα δεν ήταν τόσο θηριώδη, όπως μετά, επί Ε.Ε!
Κρατικό μονοπώλιο η ΕΡΤ -με σκληρό ανταγωνιστή την ΥΕΝΕΔ - είχε και τα τυχερά της που είχα μάθει από την αρχή να τα αξιοποιώ.
Έτσι: ντριν στο τηλέφωνο της Ολυμπιακής Αεροπορίας.
Γεια σας, η Φωτεινή Πιπιλή είμαι, έχουν αποκλειστεί πολλοί στη Μαλακάσα και θέλω ένα ελικόπτερο να πάμε με το συνεργείο, γιατί αυτοκίνητο δεν φτάνει. Έτσι απλά, όπως το συνήθιζα.
Βεβαίως κ Πιπιλή. Σε μισή ώρα ξεκινάμε.
Στουρνάρη στα Εξάρχεια έμενα τότε, τα γραφείο τής ΕΡΤ ήταν στη Ρηγίλλης, ρίχνω πάνω μου κάτι απλό...ένα ολόσωμο μαύρο γούνινο παλτό, με χαμηλό πέλος, όχι φουντωτό και φαρδιά δερμάτινη ζώνη να αναδεικνύει τη σιλουέτα μου, βάζω και το γυαλί ηλίου που έσκιζε τότε, το κλασσικό ray ban, γάντια χοντρά δερμάτινα και μπότες. Παίρνω το συνεργείο και, ντουκ ντούκ,ντούκ μετά από τρελλοκουνιστή πτήση πάνω από το υπέροχο -για μας μόνον- αλπικό τοπίο ,"πιάνουμε" στην εθνική. Κάτι σαν εξωγήινο μάννα εξ ουρανού... Με το που βλέπουν οι απελπισμένοι νταλικέρηδες το ελικόπτερο να προσγειώνεται ορμούν αλλαλάζοντες απ' τα παγωμένα αμαξώματα, να δουν ποιος ήρθε.
Η αλλόκοτη οπτασία -μου- οι "άγγελοι" με τις κάμερες και τα μικρόφωνα από πίσω κατεβαίνουμε σίγουροι για την αποστολή μας. Και έγινε τής τρελλλλής!
Έτσι: ντριν στο τηλέφωνο της Ολυμπιακής Αεροπορίας.
Γεια σας, η Φωτεινή Πιπιλή είμαι, έχουν αποκλειστεί πολλοί στη Μαλακάσα και θέλω ένα ελικόπτερο να πάμε με το συνεργείο, γιατί αυτοκίνητο δεν φτάνει. Έτσι απλά, όπως το συνήθιζα.
Βεβαίως κ Πιπιλή. Σε μισή ώρα ξεκινάμε.
Στουρνάρη στα Εξάρχεια έμενα τότε, τα γραφείο τής ΕΡΤ ήταν στη Ρηγίλλης, ρίχνω πάνω μου κάτι απλό...ένα ολόσωμο μαύρο γούνινο παλτό, με χαμηλό πέλος, όχι φουντωτό και φαρδιά δερμάτινη ζώνη να αναδεικνύει τη σιλουέτα μου, βάζω και το γυαλί ηλίου που έσκιζε τότε, το κλασσικό ray ban, γάντια χοντρά δερμάτινα και μπότες. Παίρνω το συνεργείο και, ντουκ ντούκ,ντούκ μετά από τρελλοκουνιστή πτήση πάνω από το υπέροχο -για μας μόνον- αλπικό τοπίο ,"πιάνουμε" στην εθνική. Κάτι σαν εξωγήινο μάννα εξ ουρανού... Με το που βλέπουν οι απελπισμένοι νταλικέρηδες το ελικόπτερο να προσγειώνεται ορμούν αλλαλάζοντες απ' τα παγωμένα αμαξώματα, να δουν ποιος ήρθε.
Η αλλόκοτη οπτασία -μου- οι "άγγελοι" με τις κάμερες και τα μικρόφωνα από πίσω κατεβαίνουμε σίγουροι για την αποστολή μας. Και έγινε τής τρελλλλής!
Αξέχαστες καταστάσεις, ανθρώπινες, τηλεοπτικές!
Το ρεπορτάζ αυτό έγραψε ιστορία. Πρωτοπορία. Τόλμη. Ολίγον Αλμοδοβάρ. Έγινε νούμερο σε πολλές επιθεωρήσεις της εποχής..Γράφτηκαν κριτικές για το πρωτότυπο της όλης κατάστασης, πώς τελικά η πρώτη πού έφτασε στους αποκλεισμένους απ' όλο το κράτος ήταν μια νεαρή ρεπόρτερ της ΕΡΤ.
Έγινε, σε πολλές εφημερίδες,γελοιογραφία, το όλο θέμα.
Και το θυμήθηκα με συγκίνηση ,βλέποντας από χθες την αποκλεισμένη Εθνική Αθηνών-Πατρών, τους χιονάνθρωπους δημοσιογράφους και τεχνικούς, τους αποκλεισμένος στα χωριά τους ανθρώπους. Αλλά και τους, από τότε "πουείναιτοκράτος" οδηγούς, να τους βάλει τις αλυσίδες, τους καταστηματάρχες στα χωριά της Εύβοιας να τους καθαρίσει τα πεζοδρόμια έξω απ το μαγαζί τους.
Κι έψαξα στο αρχείο μου και βρήκα το αφιέρωμα του κορυφαίου πολιτικού σκιτσογράφου, του Γιάννη Ιωάννου, από την εποχή, στο βιβλίο του με τίτλο " Ο Ευρωπαίος" από τις εκδόσεις "Καστανιώτη" Σαν να μην πέρασαν 35 και πλέον χρόνια απ τις ζωές μας και απ΄την Ελλάδα που ακόμα αναρωτιέται...πού είναι το κράτος;
Το ρεπορτάζ αυτό έγραψε ιστορία. Πρωτοπορία. Τόλμη. Ολίγον Αλμοδοβάρ. Έγινε νούμερο σε πολλές επιθεωρήσεις της εποχής..Γράφτηκαν κριτικές για το πρωτότυπο της όλης κατάστασης, πώς τελικά η πρώτη πού έφτασε στους αποκλεισμένους απ' όλο το κράτος ήταν μια νεαρή ρεπόρτερ της ΕΡΤ.
Έγινε, σε πολλές εφημερίδες,γελοιογραφία, το όλο θέμα.
Και το θυμήθηκα με συγκίνηση ,βλέποντας από χθες την αποκλεισμένη Εθνική Αθηνών-Πατρών, τους χιονάνθρωπους δημοσιογράφους και τεχνικούς, τους αποκλεισμένος στα χωριά τους ανθρώπους. Αλλά και τους, από τότε "πουείναιτοκράτος" οδηγούς, να τους βάλει τις αλυσίδες, τους καταστηματάρχες στα χωριά της Εύβοιας να τους καθαρίσει τα πεζοδρόμια έξω απ το μαγαζί τους.
Κι έψαξα στο αρχείο μου και βρήκα το αφιέρωμα του κορυφαίου πολιτικού σκιτσογράφου, του Γιάννη Ιωάννου, από την εποχή, στο βιβλίο του με τίτλο " Ο Ευρωπαίος" από τις εκδόσεις "Καστανιώτη" Σαν να μην πέρασαν 35 και πλέον χρόνια απ τις ζωές μας και απ΄την Ελλάδα που ακόμα αναρωτιέται...πού είναι το κράτος;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου