Τελικά η προεκλογική περίοδος δεν με σηκώνει! Στην πρώτη κάθοδό μου στις βουλευτικές εκλογές το 2007 κατέληξα με σπασμένο πόδι στο νοσοκομείο της Κυπαρισσίας και τώρα κατέληξα με σπασμένο χέρι στο ίδιο νοσοκομείο. Αυτή τη φορά ήρθε ιδιώτης χαβαλές ορθοπαιδικός - στα 10 λεπτα λεπτά ομολογώ από τη στιγμή που τον φωνάξαμε-, γιατί το νοσοκομείο δεν είχε ορθοπαιδικό, όπου μου έβαλε γύψο λέγοντας ταυτόχρονα στον κάθιδρο νοσηλευτή, που είχε μπροστά του να φωνάζει από τους πόνους πασίγνωστη "Dance with the stars" βουλευτή της Αθήνας,«μη μασάς παιδί μου προχώρα!». Πέρα από την πλάκα όμως, αντί ο λαός να «πληρώνει» μάχιμους γιατρούς, που να καλύπτουν τις σοβαρές ανάγκες των ελληνικών νοσοκομείων, πληρώνει αργόμισθους, συνταξιούχους βουλευτές Τατούληδες που κάνουν τους διευθυντές με τηλεπάθεια τρέχοντας στους προεκλογικούς αγώνες τους! Το χέρι μου μπορεί να έσπασε αλλά το στόμα μου δεν έκλεισε και από Δευτέρα έρχονται τα χειρότερα…
3 σχόλια:
Καημενη τι τραβας κι εσυ!
Εκτός από τα καλαμπούρια έχετε αντίληψη της ιδιότητάς σας?
Έχετε αντίληψη των ευθυνών που σας αναλογούν?
Είστε πνευματική προσωπικότητα που θα φέρει αλλαγή στην Ελλάδα? Κατεβείτε να μιλήσετε με τους νέους να σας εμφυσήσουν ανησυχίες, και αυτοί τραβιούνται με τσάμικα και ταγκό αυτή τη περίοδο..
Εύχομαι ταχεία την συγκόληση. Μήπως συνάντησες τον Μητσοτάκη κάπου;;;
Δημοσίευση σχολίου