Την Τετάρτη, 27 Σεπτεμβρίου, πήγα στην εκδήλωση διαμαρτυρίας κατοίκων για την απαράδεκτη κατάσταση στο πολυδιαφημισμένο, ως μεγάλο έργο ανάπλασης, στο Πεδίον του Άρεως. Γνωρίζω άριστα το θέμα, ως επί 20 χρόνια δημοτική σύμβουλος Αθηναίων, ως επικεφαλής της αντιπολίτευσης νομαρχιακή σύμβουλος, επί της παντοδυναμίας υπερνομάρχη, τότε, Φώφης Γεννηματά. Από εκείνη την εποχή, αντιδρούσα σθεναρά στην επιμονή της Γεννηματά για το φαραωνικής εμπνεύσεως όραμά της, τονίζοντας πως, αυτό που προέχει, είναι η μόνιμη εξασφάλιση καθαριότητας, περιποίησης και ασφάλειας του χώρου και όχι το ύψους 10 εκατομμυρίων ευρώ έργο, σίγουρη πως η προσπάθεια του διεθνούς φήμης αρχιτέκτονα Τομπάζη, δεν θα μπορούσε να στηριχθεί από το κλασικό ελληνικό δημόσιο. Δυστυχώς επιβεβαιώθηκα, όπως και οι κάτοικοι της περιοχής.
Η εκδήλωση, ήταν έκπληξη, γιατί όχι μόνον είχε πολύ κόσμο, αλλά και ήταν όλοι πολίτες της περιοχής και, όχι, περιφερόμενοι φωνασκούντες, γενικώς.
Στις δηλώσεις μου στα κανάλια τόνισα πως θεωρώ τη συγκέντρωση, δυνατό χαστούκι προς την Περιφέρεια Αττικής, που επέτρεψε τόσο καιρό αυτή την ασχήμια, αλλά και προς την, εν γένει επικρατούσα, στην Ελλάδα ιδιοκτησιακή λογική, που τελικά βολεύει, στην αποποίηση ευθυνών, όλους τους υπεύθυνους. "Δεν φταίω εγώ, δεν είναι δική μου δουλειά, α,δεν μπορώ να παρέμβω". Κλείνοντας, θέλω να πω, για μια ακόμη φορά, ότι και στην περίπτωση Πεδίον του Άρεως, ισχύει ο κληροδοτημένος απ'ο την αρχαιότητα, αβδηριτισμός και αυτό που λέει, σήμερα ο λαός, τα μεταξωτά βρακιά, θέλουν επιδέξιους ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου